ŞARTLI AŞKLAR

Bugünlerde çokça karşıma çıkan bir durum var. Herkes hem aşk arayışında, hem de aşık olacak kadının ya da adamın olmadığı inancında.

Güvensizlik diz boyu, daha tanımadan, tanımaya fırsat vermeden varılan önyargılar da cabası. Hem filmlerdeki gibi aşkları yaşamak istiyorlar hem de kendilerine bunu yaşatmak için en ufak bir şans dahi vermiyorlar. Çünkü kalıplar var, olması gerekenler var, asla olmaması gerekenler var. Mesela, “en az benim gibi olmalı”, “benden güçlü olmalı” “entellektüel olmalı”, “annem gibi herşeyimi hoş görmeli” gibi cümleler –itiraf edeyim- kulaklarımı tırmalıyor. Tüm bunları isteyen ve konuşan sevgili insan, dönüp kendine bakmıyor nedense...

Mesele ihtiyacının karşılanması mıdır yoksa ihtiyaçların birlikte beraberce anlaşılması mıdır?

Partnerini olduğu gibi kabul etmek ve tanıdığın haliyle bırakmak mümkün değil midir?

Ve en önemlisi koşullar koşullar... Şartlı sevgiler...

Şart ve sevgi ne kadar birlikte hareket edebilir merak ediyorum?

Unutma sevgili okuyan, en çok istediğin şey sendeki en eksik şeydir. Eğer bir şart koyuyorsan sevgine veya sevgin bir koşula bağlı ise lütfen düşün.

Sen o şartın kendisi olmayasın? En çok itiraz ettiğin şey yüreğinin en dibine çöreklenmiş olmasın?

Güvenmek istiyorum diyorsan mesela sen kendine, kendi varlığına ne kadar güveniyorsun?

Beni çok sevsin diyorsan mesela sen kendini, kendi öz varlığını ne kadar seviyorsun?

Sadakat olması şart diyorsan mesela kendine söylediğin yalanları da düşünüyor musun? Mesela 

kendine ne kadar dürüstsün?

Beni olduğum gibi kabul etsin herşeyimi hoş görsün diyorsan mesela sen kendini olduğun gibi herşeyinle, tüm aydınlık ve tüm gölge taraflarınla ne kadar kabul edebiliyorsun?

Velhasıl sevgili okuyan olmayanı ararız, olmayanı isteriz. Öyle ise, önce kendimizden başlamalıyız işe. Kişi önce kendisi tam ve bütün olabilmenin yolunu bulmalı.

Sen tam ve bütün olduğunda, kendini sevmeyi öğrendiğinde ve gerçekten ne istediğini bildiğinde, tamamlanacaksındır. Sevgiyi önce kendine göstermelisin, kendinde görmelisin.

Yoksa daldan dala konup “bunların hepsi de beni buluyor” der durursun.