Bazen korkarsın...

Bir anda  bir kapı açılır bazen

Görünüşü süslüdür hoş şeyler vaad eder sesi

Küçük bir adım atmak istersin

Küçücüktür adımın ha bi gayret dersin kendine

Heyecanlanırsın

Eşikten geçip sesin ardındakini görmek için sabırsızlanırsın

Kalbin atarken deli deli

Durursun, ansızın durursun

Farkında bile değilsindir belki ama durursun

Korkudur yüreğini bedenini saran

O kapıdan daha önce geçtiğini hatırlarsın

O süslü kapıyı ve hoş şeyler vaad eden sesi hatırlarsın

Vaadin çıkmaz sokağa döndüğü zamanı hatırlarsın

Ve geri çekilirsin aynı derede iki kez yıkanmaz diyerek...

Oysa,

Yaşam yolculuğu bir deneyimler bütünü ise eğer, seçimlerinin sonuçlarını anlamakla yükümlüysen,  hata dediğin şeyleri tekrarlamamak ise aslolan, sonuca yeniden bakıp yeniden anlamaya çalışmak ve yeni kapıya farklı bir gözle bakabilmenin gayretine girmek gerekmez mi? Yeni açılan kapının eskisi gibi olacağını nereden biliyorsun ki duruyorsun? Almışsan dersini, yeni deneyimin için kendine bir şans veremez misin? Her kapı hep aynı şeyi anlatmaz biliyorsun, her bir yeni kapı yepyeni deneyimlerin girişidir. Korkup kendine bir şans vermemek niye? Yaşam yolculuğun, daha cesur olmanı hak etmiyor mu? Yaşamda yol almanı engelleyen tek unsur sensin. Kendini kısıtlamadan, kendine engeller koymadan geleni kabul edebilsen ve kendini yeniden yeniden yaratabilsen ve keşfedebilsen sonra da keyifle yolculuğunu izleyebilsen hoş olmaz mı?