HAYAT GÜZELDİR

Hayat güzeldir. Hayat daima güzeldir, sevdiğinden ayrılsan da, toprağa versen de canının parçasını, iflas edip beş parasız kalsan da, iftiraya uğrayıp haksızlıkların içinde boğulup kalsan da hayat güzeldir. Her ne olursa olsun hayat güzeldir. Hayat güzeldir çünkü nefes almak güzeldir.

Bazen öyle bir şey gelir ki başına, yaşını almışlar “aman evlerden ırak” derken sen “bu nasıl bana oldu” derken bile hayat güzeldir.  Öylesi anlar çoğu kişide vardır muhakkak, bu dünyadan göçmek istediği, kaçıp gitmek istediği, yaşamın çok anlamsız geldiği, ya da en fenası öleyim de bitsin bu dediği anlar, günler, aylar ve hatta yıllar elbette vardır. Ama geçer çünkü hayat güzeldir, nefes almak güzeldir.

Bir şiirdir hayat mısralarını kendin yazacağın, bir resimdir hayat renklerini kendin bulacağın. Gri yapmak da senin elinde gökkuşağı yapmak da… Fırça sende çünkü bu yaşamının patronusun sen… Bu senin hikayen, senaristi de sensin, başrol oyuncusu da, yönetmeni de. Hikayeni nerde nasıl yazmak istersen yazarsın, özgürsün çünkü sen hayatının gerçek efendisisin.

 Hayat güzeldir. Nefes aldığın her an yaşamını kutsadığın andır aslında. Düşersin kalkmayı öğrenirsin, ağlarsın gözyaşını silmen gereken anı fark edersin, kaybedersin var olanların kıymetini anlarsın, öfkelenirsin affetmenin büyüklüğünü görürsün, gülersin öyle bir gülersin ki gözlerin ıslanıncaya dek. Hayat, başlangıcı doğumunla, bitişi gidişinle olan bir okul gibi, öğretir de öğretir sana, durmadan sıkılmadan yorulmadan öğretir, işi bu ne yapsın hep öğretecek. Sen bu okuldan ne aldığına, ne öğrendiğine bak, geçer notun kaç sence? Gidiyorken buradan kaçla mezun olmak istersin?

Hayat güzeldir çünkü nefes almak güzeldir. Bir nefes kadar varsın aslına bakarsan, kusuruma bakma lütfen niyetim asla küçümsemek değil ne seni ne de yaşamını. Elbet her yaşam kendine özeldir ve her acı kişinin özel ve öncelikli duygusudur. Ama lütfen bir düşün, bir nefeslik değil miyiz her birimiz? Bir nefes kadar varsın, bir nefes kadar yakınsın bana ya da bir nefes kadar uzak…

Koskoca okyanustan bir damla alsam atsam oraya buraya okyanus okyanusluğundan bir şey kaybeder mi? Ve sen koskocaman bir okyanusken, olan herhangi bir şey senin sonsuz mavini eksiltir mi? O küçük bir damlanın ardından ağlarken ve diğer tüm okyanusu görmezken bir kez daha düşün, bütünlemeye kalıyor olmayasın?

Hayat her daim güzeldir üstelik, öyle sana kıyağını geçerken iyi de, zorladığında  çekilmez değildir. Akan ırmakta küçük bir dal parçası gibi, bir başka çalıya takılırsan eğer sen kalırsın orada hayat değil. Hayat o ırmak gibi tertemiz akıp gitmeye devam eder, o çalıda kalıp kalmamak senin tercihin ırmağın değil.

Hayat güzeldir, yavuklusu zaman ile birlikte hafifletir yükleri, unutturur acıları…Devam eder, tıpkı berrak ırmak gibi, en güzel yanı budur belki de…ne olursa olsun hayat devam eder, öğretilecek dersler, verilecek karneler vardır, beklemez devam eder hayat… Seninle ya da sensiz devam eder yoluna…

 Her ne olursa olsun hayat güzeldir, nefes almak güzeldir…

 

Bazen korkarsın...

Bir anda  bir kapı açılır bazen

Görünüşü süslüdür hoş şeyler vaad eder sesi

Küçük bir adım atmak istersin

Küçücüktür adımın ha bi gayret dersin kendine

Heyecanlanırsın

Eşikten geçip sesin ardındakini görmek için sabırsızlanırsın

Kalbin atarken deli deli

Durursun, ansızın durursun

Farkında bile değilsindir belki ama durursun

Korkudur yüreğini bedenini saran

O kapıdan daha önce geçtiğini hatırlarsın

O süslü kapıyı ve hoş şeyler vaad eden sesi hatırlarsın

Vaadin çıkmaz sokağa döndüğü zamanı hatırlarsın

Ve geri çekilirsin aynı derede iki kez yıkanmaz diyerek...

Oysa,

Yaşam yolculuğu bir deneyimler bütünü ise eğer, seçimlerinin sonuçlarını anlamakla yükümlüysen,  hata dediğin şeyleri tekrarlamamak ise aslolan, sonuca yeniden bakıp yeniden anlamaya çalışmak ve yeni kapıya farklı bir gözle bakabilmenin gayretine girmek gerekmez mi? Yeni açılan kapının eskisi gibi olacağını nereden biliyorsun ki duruyorsun? Almışsan dersini, yeni deneyimin için kendine bir şans veremez misin? Her kapı hep aynı şeyi anlatmaz biliyorsun, her bir yeni kapı yepyeni deneyimlerin girişidir. Korkup kendine bir şans vermemek niye? Yaşam yolculuğun, daha cesur olmanı hak etmiyor mu? Yaşamda yol almanı engelleyen tek unsur sensin. Kendini kısıtlamadan, kendine engeller koymadan geleni kabul edebilsen ve kendini yeniden yeniden yaratabilsen ve keşfedebilsen sonra da keyifle yolculuğunu izleyebilsen hoş olmaz mı?